لانتوري نوشت 12:25

وبلاگم ......
همیشه جایی بوده .....
برای فرار از منی که من نبود
ولی همیشه من شناخته شد
جایی برای فرار مطلق از خود سانسوری
جایی برای دنبال کردن آنچه که میخواستم باشم
و دیگران من را لایق آن نمیدانستند
دختری با افکار ایده آل و متفاوت
که میخواهد برای این دنیا و انسانها وانسانیت کاری انجام بدهد پیش از آن که بمیرد
اما من همیشه اشتباه قضاوت شده ام واشتباه شناخته شده ام
مدتها تلاش کردم تا به مردم بفهمانم آنچه که در موردم فکر میکنند آن نیستم
زمانی آمد که شک کردم شاید خودم را خوب نمیشناسم
و این مردم بودند که مرا متقاعد کردند که بپذریم آنها درست فکر میکنند نه من
ولی سرانجام در یک روز خوب
یک اتفاق خوبی افتاد
و من "من " را شناختم
و هم چنین "من" ی را که میخواستم باشم
و بالاخره می آید روز خوبی که من آن "من"ی بشوم
که میخواهم باشم
وقتی به "من"الانم نگاه میکنم
خیلی خوب است
و اگر زندگی اش همینطوری پیش برود یک زندگی خوب و آرامی خواهد داشت
ولیییی..
دوست دارم به "من"ی تبدیل بشوم که وقتی شصت ساله شد
و برگشت گذشته اش را نگاه کرد دنبال گم شده اش نباشد
و خیالش راحت باشد که کاری را که میخواست انجام داده است
و آن ماز امیدی که سالها قبل _ وقتی که هجده یا نوزده سالش بود _
در دلش ایجاد شده بود را به نوری بی انتها در زندگی اش تبدیل کرده است
نوری که رخنه کرده است در تک تک اجزای روحش ............
"من"ی را دوست دارم که سالها بعد لبخند میزند :چون میداند کاری برای این دنیا کرده است
و میداند که میتواند راحت چشمهایش را روی هم بگذارد و پرواز کند
و چه آرمان مضحکی است یافتن این من و تبدیل شدن به آن
و چه شیرین رویایی است این سوسوی نوری که.....
از این ماز میتابد به دنیای تاریک "من" الانم
....
و چه جاه طلبانه است .....
این فکر که "من"الانم میتواند این ماز را بیشتر و بیشتر بشکافد...
تا بالاخره سیراب و سرشارشود از چشمه این نور
.
.
.
.
و اینجاست که طعم غربت و اسارت کامم را تلخ میکند
غربت در بین مردمی که مرا اشتباه باور میکنند
و اسارت در این "من"ی که " من" نیست
_یا حداقل نمیخواهم آن باشم_
.
.
.
.
راست گفته اند :آن کسی که فکر میکند باید پرواز کند
دیگر محال است به خزیدن راضی شود
..
..

..

با نام فافا مینویسم: "من"ایده آل و متفاوت
باشد که از دریچه این قاب "من"ی را دوس دارم را بیابم

my lovestories...